Como se facían os códices?
Como traballaban os copistas?
Que instrumentos utilizaban?
Como e en que escribían?
Resposta a todo isto tivo o alumnado de primeiro que asistiu ao obradoiro organizado polo Servizo de Normalización do Concello. Alá foron con toda a ilusión de aprender un oficio da Idade Media.
Vede o que fixeron os de 1º A.
E os de 1º B.
Quizais agora sexamos capaces de facer algo semellante a isto: PERGAMIÑO VINDEL (século XIII)
O Scriptorium
Durante
a Idade Media, existían nalgúns mosteiros e abadías, uns talleres monacais
coñecidos coma Scriptoria, onde os monxes dedicaban parte da súa vida a crear,
decorar, copiar, iluminar e encadernar libros e códices.
Un códice é un libro escrito
á man (manuscrito) principalmente sobre pergamiño. Compóñense de follas
pregadas e atadas que se protexen encadernándoas. Estes monxes medievais,
denominados copistas, traballaban nos Scriptoria.
O seu labor consistía en
recuperar textos antigos a través dunha escritura coidada, aliñada e de gran
beleza. Nunha época na que aínda non se inventara a imprenta, o duro traballo
destes artistas nos scriptoria servirá para conservar os coñecementos e
transmitir a sabedoría.
As imaxes ilustradas que acompañan en moitas ocasións os
textos serán froito do magnífico labor dos monxes miniaturistas. A función
destas miniaturas, ademais da puramente estética e artística, será a de
facilitar a comprensión do escrito a todos aqueles que non saiban ler nin
escribir.
Cada Scriptorium tiña unhas regras e un director que coordinaba o
traballo dos copistas, iluminadores e encadernadores. Non todos os monxes
podían traballar no Scriptorium, xa que requiría dunha gran mestría caligráfica
e pictórica ademais de virtudes tan importantes coma a paciencia, a serenidade,
a temperanza e a fortaleza física e espiritual. Nalgúns casos este traballo
diario e enormemente fatigoso podía chegar a acabar coa súa propia vida. Estes
monxes medievais converteranse en artistas e os seus traballos en auténticas
obras de arte.